هوافضای عاشورا

فرمانده نیروی هوا فضای سپاه از آغاز ساخت ایستگاه فضایی شهید تهرانی مقدم در ایام دهه فجر خبر داد.سردار حاجی زاده اظهارداشت مراحل ساخت و مونتاژ این ایستگاه فضایی که برای تحقیقات کوانتومی مورد استفاده قرار خواهد گرفت تا سال 1425 ادامه خواهد یافت.

تصویری از توپ لیزری مورد استفاده در ناو جنگی

سلاح حاصل از این تکنولوژی نیز نوعی جنگ‌افزار انرژی هدایت‌شده است که از پرتو لیزر برای تخریب هدف استفاده می‌کند؛ از دهه ۱۹۷۰ تاکنون سلاح‌های لیزری متعدد و متنوعی طراحی و تولید شده‌اند، اما اغلب آن‌ها از مرحله تحقیق و اثبات تکنولوژی فراتر نرفته‌اند.

امروزه جنگ‌افزار‌های زمینی لیزری توانایی نابودی موشک‌ها، پهپاد‌ها و گلوله‌های توپ و خمپارهٔ در حال پرواز را پیدا کرده‌ و سلاح‌های لیزری هوابرد نیز آزمایش‌های موفقیت‌آمیزی داشته‌اند و حتی سیستم‌های لیزری فضایی برای نابودی ماهواره‌ها یا موشک‌های بالستیک نیز پیشنهاد شده‌اند.

مهم‌ترین مزیت سلاح‌های لیزری این است که به لحاظ اقتصادی نسبت به سلاح‌های مورد استفاده فعلی به صرفه تر است چراکه هزینه هر شلیک یک سلاح لیزری فقط هزینه صرف انرژی است که  سوخت شیمیایی یا نیروی الکتریسیته آن را تامین می‌کند.

بدین ترتیب در بسیاری از سلاح‌های لیزری هزینه هر شلیک کمتر از یک دلار بوده و این در حالیست که گلوله‌ها یا موشک‌هایی با قدرت تخریبی برابر، هزاران دلار قیمت داشته که باید هزینه‌های حمل‌ونقل و نگهداری را نیز به آن‌ها اضافه کرد.

مزایای استفاده از سلاح های لیزری

همچنین سلاح‌های لیزری قطعات مکانیکی کمی دارند و به سرعت تغذیه یا شارژ می‌شوند و هزینه‌های مربوط به استفاده، تعمیر و نگهداری آن‌ها حتی از مهمات سلاح‌های متعارف نیز کمتر است.

مهم ترین مزیت آن اما سرعت اصابت هر شلیک آن است به نحوی که اشعه لیزری که با سرعت نور حرکت می‌کند و نیازی به محاسبه جابجایی هدف ندارد، فرار برای دشمن را سخت و در واقع غیر ممکن می کند.

 این ویژگی لیزر را گزینه‌ای عالی برای درگیری با اهداف بسیار سریع همچون موشک‌ها و راکت‌ها، گلوله‌های توپ و خمپاره می‌سازد.

در سطحی پایین تر، حمله آمریکا به افغانستان و سپس به عراق در پی فروریختن برج‌های دوقلوی این کشور و درگیری نظامیان این کشور با گروه‌های شبه نظامی یا تروریستی عراق و افغانستان موجب شد، سلاح‌هایی مثل انواع تک‌تیرانداز که برای شلیک به اهداف دور دست طراحی شدند کابرد بیشتری برای آن‌ها داشته باشد.

هشدار دهنده لیزری ساخت صا ایران

در یکی از این موارد اول اسفند پارسال سرلشکر باقری رئیس ستاد کل نیرو‌های مسلح در سفری به سیستان و بلوچستان از این جنس دستاورد‌های نیروی زمینی ارتش بازدید کرد.  

 تصاویر منتشرشده از این بازدید نشان می دهد امیر سرتیپ دوم خزایی فرمانده جهاد خودکفایی نزاجا در حال توضیح یکی از این دستاورد‌هاست که «سامانه هشدار دهنده لیزری محمول توسط نفر» نام دارد.

این سامانه را سازمان تحقیقات و جهاد خودکفایی نیروی زمینی ارتش برای مقابله با تهدیدات سلاح‌های هدایت لیزری در نوعی دیگر به نام «قابل حمل توسط خودرو» که می‌تواند روی خودروهای نظامی نصب و استفاده شود. 

در واقع یکی از اصلی‌ترین کاربرد‌های این محصول را باید هشداردهی و آگاهی‌بخشی نسبت به سلاح‌های لیزری دانست؛ سلاح‌هایی که روز به روز انواع جدیدی از آن‌ها ساخته می‌شود.

این نوع سیستم‌ها به ویژه در منطقه غرب آسیا در اختیار نیرو‌های آمریکایی و متحدان آن قرار دارد.

ماهواره ایرانی خیام از مقر فضایی بایکونور در قزاقستان به فضا پرتاب شد. ماهواره خیام یک ماهواره سنجش از دور است که تمامی فرامین مربوط به کنترل و بهره برداری از این ماهواره از روز اول و بلافاصله پس از پرتاب توسط کارشناسان ایرانی مستقر در پایگاه‌های فضایی متعلق به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در خاک جمهوری اسلام ایران انجام و صادر خواهد شد.

مرکز کنترل عملیات ماهواره، ارسال فرامین و ایستگاه‌های اخذ داده‌های ماهواره‌ای ماهواره خیام تنها در خاک جمهوری اسلامی ایران و تحت مدیریت سازمان فضایی ایران است و مهندسین و محققین ایرانی در آن مستقر هستند.

با توجه به فعالیت‌ها و اهداف صرفاً صلح آمیز و غیرنظامی سازمان فضایی ایران، تصاویر ماهواره خیام برای ارتقا توانایی مدیریت و برنامه ریزی کشور در حوزه‌های مختلف کشاورزی، منابع طبیعی، محیط زیست، منابع آبی، معادن و پایش مرزها، مدیریت حوادث غیرمترقبه و … استفاده می‌شود و نیروهای دفاعی کشور برای رفع نیازهای خود مسیرهای اختصاصی و منحصر به فرد خود را به لحاظ فنی و راهبردی پیگیری می‌کنند.

اطلاعات ماهواره خیام رمزگذاری شده است

حسن سالاریه معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در یک گزارش تصویری گفت: ماهواره خیام، یک ماهواره سنجشی با دقت تصویربرداری حدود یک متر است که طیف های مختلف اپتیکال را تصویربرداری می کند.

وی گفت: تصاویر این ماهواره می تواند در حوزه های مختلف سنجشی و پایشی مورد استفاده قرار بگیرد.

به گفته رئیس سازمان فضایی ایران، با توجه به اینکه اطلاعات مربوطه برای فرامین این ماهواره، کدگذاری و رمزگذاری شده طبیعتا کنترل، هدایت و بهره برداری از آن توسط جمهوری اسلامی ایران انجام می شود.

چرا ماهواره ایرانی خیام توسط روسیه پرتاب شد؟

ماهواره سنجشی ایرانی خیام ساعت ۱۰ و ۲۲ دقیقه از ایستگاه فضایی بایکونور قزاقستان پرتاب شد. این ماهواره با همکاری کشور روسیه و توسط ماهواره‌بر سایوز به فضا پرتاب شد.

یکی از سوالاتی که درباره این ماهواره مطرح است این است که چرا ماهواره ایرانی خیام توسط روسیه پرتاب شد؟

ایران در سال گذشته با پرتاب ماهواره کاملا ایرانی «نور ۲» با ماهواره‌بر بومی قاصد، در تزریق ماهواره‌های زیر پنجاه کیلوگرم به مدار ۵۰۰ کیلومتری زمین موفق عمل کرد و سپس در گام بعدی تزریق ماهواره‌های تا ۱۰۰ کیلوگرم به مدار ۵۰۰ کیلومتری زمین تا انتهای سال جاری هدف گذاری شد تا در ادامه کار، به امکان تزریق ماهواره‌های چندصد کیلوگرمی به مدار ۵۰۰ کیلومتری زمین تا پایان دولت سیزدهم برسیم.

نمایشگاه دائمی اولین و آخرین دستاوردهای نیروی هوافضای سپاه با عنوان پارک ملی هوافضا در دانشگاه هوافضای عاشورا واقع در کیلومتر ۱۳ بزرگراه کرج خیابان دانشگاه افتتاح گردید.

رئیس دانشکده هوافضای دانشگاه امیرکبیر با اشاره به گستردگی فعالیت ها در زمینه هوافضا گفت: مرکز تخصصی نوآوری هوافضا به زودی در دانشگاه امیرکبیر راه اندازی می شود. 

محققان متوجه شدند در سال ۲۰۱۷ میلادی بیش از ۲ هزار شهاب سنگ از کنار زمین عبور کرده اند.

پایگاه ملی فضایی امام خمینی با پرتاب آزمایشی و موفقیت‌آمیز ماهواره بر سیمرغ به فضا به طور رسمی افتتاح شد. این پایگاه، اولین پایگاه سکوی ثابت ایران محسوب می‌شود.

پایگاه ملی فضایی امام خمینی ، مجموعه بسیار بزرگی است که تمامی مراحل آماده‌سازی، کنترل و هدایت ماهواره برها در آن انجام می‌شود. این پایگاه از نظر فناوری مطابق با استانداردهای روز دنیا طراحی و ساخته شده و می‌تواند در فاز نهایی، کلیه نیازهای کشور در مدار LEO را تحت پوشش قرار دهد.

وبگاه آمریکایی «ورد پالتیکس ریویو» در تحلیلی پیرامون توان پهپادی ایران به نقل از«آرین طباطبایی» تحلیلگر امور منطقه‌ای نوشت: ایران یکی از دیرپاترین برنامه‌های ساخت پهپاد را در جهان دارد به طوری‌که فعالیت در ساخت پهپادها را از دهه ۸۰ میلادی و حین جنگ با عراق آغاز کرد. این برنامه از آن موقع تاکنون با توجه این‌که بخش دفاعی این کشور با پیروزی انقلاب تحت تحریم‌های بین المللی بوده، پیشرفت قابل توجهی کرده است.

بر این اساس، ایران حتی پهپادهای خود را به برخی کشورها و عوامل غیر دولتی نیز صادر می‌کند که می‌توان به سوریه و حزب الله لبنان اشاره کرد. اینک پهپادهای ایران چند بخش مهم چون دفاعی، تجسسی و تهاجمی را در بر می‌گیرند. برنامه سخت پهپاد با برنامه موشکی و سایبری اینک مبدل به تمرکز عمده دفاعی ایران شده‌اند.

«آرین طباطبایی» در ادامه به وبگاه آمریکایی گفت : «البته ایران در بحث فراهم آوردن زیر ساخت‌های لازم برای پشتیبانی از برنامه ساخت پهپاد و ترکیب آن‌ها با سلاح‌های دیگر مشکلاتی دارد. با این وجود، ایران هواپیماهای بدون سرنشین را به عنوان بخش مهمی از صنعت دفاعی خود به نمایش می‌گذارد و اغلب در نمایشگاه های دفاعی و رویدادهای مهم آن را به منظور بیان پیشرفت به مخاطبان داخلی و ارسال پیام به دشمنان نشان می‌دهد. »

 طباطبایی ادامه داد : «این کشور مدعی ساخت پهپاد «فرطوس» با بردی برابر ۲۰۰۰ کیلومتر و ماندگاری پروازی بیش از سی ساعت و حمل موشک‌های هوا به زمین است. با این قابلیت‌ها این پهپاد  در قیاس با پهپادهای آمریکا قرار می‌گیرد که البته مشکوک به نظر می‌رسد. با این وجود آشکار است که ایران مانند آمریکا در مسیر توسعه پهپادها است. ایران در سال ۲۰۱۱ یک پهپاد آمریکا به نام «آر کیو-۱۷۰ » را شکار کرد و گفت که توانسته اطلاعات این پهپاد را بازیافت و آن را مهندسی معکوس کند. البته به این ادعا باید با شک نگریست. »

آرین طباطبایی در خاتمه با اشاره به بهره گیری ایران از پهپادها در عرصه‌های مختلف چون سوریه، رصد تحرکات آمریکا در خلیج فارس و حفظ امنیت مرزها به ویژه مناطق آسیب پذیر با افغانستان و پاکستان گفت: «ایران بدین وسیله حضور امنیتی خود در مناطق مرزی که مرزبانانش کشته یا ربوده می‌شوند را تقویت کرده است. این کشور از پهپادها در عملیات ضد تروریستی و موارد طبیعی مانند ارزیابی زیستگاه‌ها، جمع آوری اطلاعات در مورد حیات وحش، گشت و شناسایی نقض کنندگان قوانین شکار و نظارت بر آتش سوزی‌ها استفاده می‌کند.

جدیدترین بالگرد ایرانی با نام "صبا ۲۴۸" رونمایی شد.

قبل از معرفی‌ کوادکوپترهای مسابقه‌ای بهتره اول تعریف مسابقات پهپاد رانی “drone racing” آشنا بشیم. مسابقات پهپاد رانی به فعالیتی گفته می‌شه که خلبان ها بعد از خرید یا ساخت کوادکوپتر‌های بسیار سریع، با مشاهده تصویری که بصورت زنده از کوادکوپتر‌ها بهشون ارسال می‌شه در مسیرهای تعیین شده با هم مسابقه میدن. قابلیت ارسال تصویر زنده به اصطلاح “FPV – اف پی‌ وی ” گفته می‌شه، به کوادکوپتری که برای این منظور ساخته شده و مجهز به قابلیت ارسال تصویر زنده هستش “پهپاد اف پی‌ وی” هم گفته می‌شه و به مسابقاتی که برای این گونه پهپاد‌ها راه‌اندازی شده “مسابقات اف پی‌ وی” هم گفته می‌شه.  تصویری که خلبان بصورت زنده مشاهده می‌کنه میتونه، روی مانیتورهای مخصوص، رو موبایل و یا تبلت باشه، ولی‌ رایج‌ترین وسیله و البته مهیج‌ترین وسیله، تماشا از طریق عینک‌های مخصوص این کار هست که بهشون “عینک‌های اف پی‌ وی – FPV goggles” گفته می‌شه.

 با اینکه پهپاد رانی بسیار جدید هستش، ولی‌ به طرز باور نکردنی داره هر سال به طرفدارهاش اضافه می‌شه، این ورزش هنوز در مرحله کودکی خودش بسر میبره و تازه داره کم کم قانون‌ها برای مسابقه دادن با این کوادکوپترها شکل میگیره. قدمت این ورزش بر میگرده با اوایل سال ۲۰۱۴ وقتی‌ که اولین مسابقه پهپاد رانی در دنیا در استرالیا انجام شد، تو این مدت علاقه‌مندان به این ورزش هم دیگرو در همسایگی هم پیدا میکردن و بصورت گروهی باهم مسابقه میدادن، که در نهایت همین چند وقت پیش، ۲۱ اسفند ۱۳۹۴، اولین مسابقه جهانی‌ و رسمی‌ پهپاد رانی در دبی برگزار شد به اسم “World Drone Prix” و به نفرات اول در مجموع ۱ میلیون دلار به عنوان جایزه اهدا‌ شد.

10 هلیکوپتر بزرگ و سنگین و غول پیکر دنیا:

برای دیدن فیلم مورد نظر بر روی لینک زیر کلیک نمایید:

http://www.namasha.com/v/cygU4xI2

 تدارک لازم برای سفر انسان به مریخ

مریخ بعد از زمین قابل سکونت‌ترین سیاره منظومه‌ی شمسی محسوب می‌شود. به‌گفته‌ی ایلان ماسک اگر بتوانیم جو مریخ را گرم کرده و بر ضخامت آن بیافزاییم و همچنین اقیانوس‌های یخی مریخ را پیدا کنیم در این صورت سیاره مریخ احتمالا می‌تواند سکونت‌گاه دوم انسان باشد. سفر انسان به مریخ چندان هم ساده نیست، اما افرادی مثل ایلان ماسک و سازمان فضایی ناسا شرایط مسکونی‌سازی مریخ را آماده کرده‌اند و در آینده‌ی نردیک شاهد حضور میلیون‌ها انسان در مریخ خواهیم بود. اما قبل از اینکه عازم مریخ شویم باید تدارکات لازم را ببینیم تا از وقوع عواقب جبران‌ناپذیر، جلوگیری کنیم. در ادامه با گجت نیوز همراه شوید.

ماموریت یک‌ساله‌ی ناسا

به‌گفته‌ی مقامات ناسا، طرح سفر انسان به مریخ توسط سازمان فضایی ناسا 2 گام اساسی خواهد داشت: اولین گام یک سال اقامت در ماه و دومین گام آغاز سفر به سمت مریخ، خواهد بود. براساس گفته‌های ناسا، فعلا انجام ماموریت‌‌های بیشتر از یک سال ممکن نیست، زیرا در ماموریت 2 یا 3 ساله امکان دارد آسیب‌های جدی و جبران‌‌ناپذیری به فضانوردان وارد شود. این ماموریت‌ها با هدف کسب اطلاعات در مورد تاثیر جاذبه و عوامل متعدد روی بدن فضانوردان به‌منظور اقامت‌های طولانی مدت در اعماق فضا انجام خواهد شد.

ناسا می‌گوید اطلاعات به دست آمده توسط اقامت اسکات کلی (Scott Kelly) و میخائیل کورنینکو (Mikhail Korniyenko) در ایستگاه فضایی بین المللی، دقیق و کافی نبود و به آزمایش‌ها و سفرهای بیشتری احتیاج داریم. سوال اصلی اینجاست که آیا ناسا از عهده‌ی تامین هزینه‌ها برای علمی کردن این برنامه‌ی یک‌ساله برخواهد آمد؟ باید منتظر ماند و دید که دولت ترامپ، چه میزان بودجه را به ناسا اختصاص خواهد داد.

فناوری‌ های فرود به مریخ

قبل از ارسال وسایل نقلیه سنگین و همچنین سفر انسان به مریخ باید عملکرد فناوری‌های جدید را مورد بررسی قرار داد. این بشقاب پرنده به‌طور رسمی LDSD (سرعت‌گیر فراصوت با تراکم پایین) نامیده می‌شود. با استفاده از این فناوری جدید، سیستم‌های فضایی آینده که قرار است محموله‌های سنگین و حتی انسان را به مریخ ارسال کنند، بدون هیچ خطری روی مریخ فرود خواهند آمد.

این وسیله‌ی آزمایشی با استفاده از یک بالون ویژه تا ارتفاع 36 کلیومتری بالا خواهد رفت که در این ارتفاع توسط بالون رها شده و با روشن شدن راکت‌های تقویتی خود تا ارتفاع 54 کلیومتری اوج خواهد گرفت. به دلیل اینکه اتمسفر مریخ بسیار رقیق است، هرگونه چتر نجاتی که مورد استفاده قرار گیرد باید از استحکام بسیار بالایی برخوردار باشد تا از سرعت قابل توجه مریخ نشین موقع فرود بکاهد.

موشک‌ های غول‌پیکر

ناسا برای طرح درازمدت خود به‌منظور سفر انسان به مریخ در سال 2030، از موشک غول‌‌پیکر SLS استفاده خواهد کرد. این راکت برای ماموریت های آینده ناسا در اعماق کهکشان ساخته شده و قادر است 4 فضانورد را در خود برای مدتی طولانی نگه دارد. به‌گفته‌ی ناسا این راکت تا قبل از سال 2019 پرتاب نخواهد شد.

این ماموریت همزمان با ماموریت Orion capsule انجام خواهد شد که برنامه آن برای اوایل سال 2021 است. اسپیس اکس، نیز در حال طراحی موشک Falcon Heavy است. این موشک که در حدود 70 متر ارتفاع دارد، توان خروجی خود را از ترکیب 3 موشک فالکون 9 تامین خواهد کرد.

ماژول‌ های حمل و نقل فضایی

ناسا در سال 2016 ماژول BEAM را که محصول شرکت فضایی “Bigelow Aerospace” است از طریق موشک شرکت اسپیس ایکس به منظور تست و ارزیابی به ایستگاه فضایی بین المللی به فضا پرتاب کرد. در واقع، هدف شرکت سازنده، تولید ایستگاه‌های فضایی قابل اسکان و مقرون به صرفه است که می‌تواند پس از وصل شدن به ایستگاه فضایی بین المللی، منبسط شده و فضایی به اندازه یک پارکینگ خودرو را در اختیار فضانوردان قرار دهد.

البته مهندسان کمپانی Bigelow Aerospace در حال طراحی سیستم‌های پیشرفته‌ای هستند که بتوانند از سرد شدن هوای داخل این کپسول جلوگیری کنند چراکه کاهش دمای بیش از حد می‌‌تواند منجر به افزایش خطر چگالش شود. سال گذشته، SpaceX ماژول Bigelow را به ISS فرستاد تا به مدت 2 سال تحت مورد آزمایش قرار گیرد. اگر Bigelow بتواند ثابت کند این ماژول قدرت کافی را دارد، احتمالا ناسا و Space X از آن بهترین استفاده را در سفر انسان به مریخ خواهند برد.

موشک‌ های چندبار مصرف

سفر انسان به مریخ رویایی است که انسان دهه‌ها در پی تحقق آن است. ورود شرکت‌های خصوصی به عرصه‌ی کاوش‌های فضایی باعث شده تا ایده‌های جالب مطرح شود و مورد آزمایش قرار گیرند. تلاش‌های ایلان ماسک و متخصصانش در اسپیس ایکس سرانجام نتیجه داد و پس از چندین بار تلاش برای نشاندن موشک فالکون 9 روی زمین، این کمپانی موفق شد موشک خود را به سلامت روی زمین بنشاند. بعد از موفقیت‌های ادامه‌دار اسپیس ایکس برای نشاندن موشک فالکون 9، رقابت در این عرصه زیاد شده است.

شرکت بلو اوریجین (Blue Origin) که متعلق به جف بزوس است موفق شده تا در این مسیر سومین آزمایش خود را با موشک نیوشپرد (New Shepard) به انجام برساند. موشک بلو اوریجین یک موشک کوتاه‌برد زیرمدار است که پس از پرتاب به سمت کره‌ی زمین و سکوی پرتاب، بازگشته و با موفقیت روی آن می‌نشیند. هر 2 شرکت بلو اورجین و اسپیس ایکس در تلاش‌اند تا با استفاده از موشک‌های چند بار مصرف، هزینه‌ی سفرهای فضایی را به میزان بسیاری زیاد کاهش دهند تا از این طریق بتوان سفر به سمت سیاره‌های دیگری نظیر مریخ را بسیار مقرون به صرفه‌تر کرد.

تامین اکسیژن مریخ

شاید اولین چیزی که پس از مواجهه با سفر انسان به مریخ ذهن همه ما را به خود درگیر کند این است که آیا در این سیاره اکسیژن وجود دارد؟ متاسفانه اکسیژنی در مریخ وجود ندارد اما ناسا تصمیم دارد در دهه آینده روی سطح مریخ اقدام به تولید اکسیژن کند؛ اصلی‌ترین ترکیبی که برای فضانوردان مقیم مریخ و مهاجران زمینی، حیاتی خواهد بود. آماده‌سازی مریخ نورد 2 میلیارد دلاری و تبدیل دی‌اکسید کربن به اکسیژن از دیگر عملکرد این کاوشگر جدید می‌باشد.

اگر عملکرد نمونه اولیه دستگاه بر روی مریخ‌نورد جدید ناسا مناسب باشد، دستگاهی 100 برابر اندازه موکسی (Moxi) دو سال پیش از سفر نخستین گروه از فضانوردان به مریخ در سال 2028 ارسال خواهد شد. این دستگاه بزرگتر می‌تواند سوخت موشک مورد نیاز برای بازگشت فضانوردان از مریخ به زمین را تولید کند. این دستگاه قبل از رسیدن فضانوردان قادر خواهد بود اکسیژن کافی برای بازگشت به زمین انسان‌ها را فراهم آورد. بخش دیگر سوخت موشکی که انسان‌ها را به زمین باز می‌گرداند از هیدروژن سبکی تولید خواهد ‌شد که از زمین آورده شده و یا از خاک مریخ به دست آمده ‌است.

زمینی‌ سازی مریخ

برای شروع فرآیند زمینی‌ سازی مریخ، باید باکتری‌ها و سایر ترکیبات زنده را در آنجا کشت دهیم و اگر واقعا می‌خواهیم به کارها سرعت ببخشیم، باید با از سیانوباکتری‌ها (Cyanobacteria) به منظور تولید اکسیژن استفاده کنیم این موجودات مجبور نیستند برای تهیه انرژی خود، به یک جهان بیگانه تکیه کنند. هنگامی که زمینی سازی آغاز شود، سیانوباکتری‌ها به این فرآیند سرعت بیشتری می‌بخشند.

در نهایت، سیاره به نقطه‌ای می‌‌رسد که کاشت گیاهان بر روی سطح آن ممکن می‌شود. این موضوع می‌تواند به تولید اکسیژن حیاتی شتاب بیشتری بدهد. انسان‌ها به ندرت در فضایی بوده‌اند که کمتر از 30 درصد اکسیژن در هوای آن یافت شود و تحت آن شرایط هم باید آسیب‌های جدی را تحمل کنند. به هر حال سفر به مریخ یعنی گیاه‌خوار شدن انسان‌ها، چراکه فرستادن حیوانات به فضا، هزینه‌‌های زیادی در پی دارد. حتی هنگامی که زمان مناسب فرا برسد، می‌توانیم یک سفینه بسازیم و حیوانات را بر روی سطح سیاره رها کنیم.

در منظومه شمسی ما، معمولا از مریخ به عنوان محتمل‌ترین گزینه برای زمینی سازی نام برده می‌‌شود. برخی تخمین زده‌اند که از نظر مالی 2 تا 3 هزار میلیارد دلار هزینه در بر خواهد داشت و از نظر زمانی 100 الی 200 سال زمان می‌برد تا جو مریخ به اندازه کافی متراکم شده و دمای آن به حدی برسد که یخ‌های قطبی مریخ ذوب شوند و در نتیجه دریاهای مریخی ساخته شوند. در زمینی‌‌سازی مریخ می‌توان از علوم زیستی مانند فیزیولوژی گیاهی و جانوری بهره برد.

مطالعه‌ی شهاب‌ شنگ‌ها

اخیرا سازمان ناسا اعلام کرده که قصد دارد شهاب سنگی را با کشاندن بین مدار ماه و زمین (cislunar space) شکار کند و افرادی را برای نمونه‌برداری به سطح شهاب سنگ ارسال کند. شاید این کار شبیه فیلم‌های تخیلی هالیوودی مانند جنگ ستارگان باشد، ولی ناسا واقعا چنین تصمیمی را گرفته است.

پروژه شکار شهاب سنگ که با نام ARM شناخته می‎شود دارای 2 مرحله متفاوت است: مرحله اول بخش روباتیک پروژه است که در سال 2021 با پرتاب یک روبات شروع می‎شود. این روبات باید بتواند یک شهاب سنگ را به مدار بین زمین و ماه بکشاند. در مرحله دوم ناسا تیم تحقیقاتی را برای جمع‌آوری نمونه‎ها بر روی سطح شهاب سنگ مذکور فرود می‎آورد. انتظار می‎رود مرحله دوم در سال 2028 شروع شود و فضاپیمای اوریون برای انتقال فضانوردان به شهاب سنگ مورد استفاده قرار گیرد.

لباس‌ های فضانوردی پیشرفته

لباس‌هایی که شما بر تن فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌بینید، میلیون‌ها دلار قیمت دارند و حاصل سال‌ها تحقیق و توسعه هستند. اما در حال حاضر نیاز به لباس‌های پیشرفته‌تر برای سفر انسان به مریخ و فراسوی آن داریم، که به این معنی است با مشکل جدی کمبود لباس مواجه هستیم. هر نوع ماموریت سرنشین‌‌دار، چه در مریخ و چه در ماه، به‌داشتن لباس‌های مناسب با فناوری درست، حفاظت کافی، و سیستم حمایت زندگی متکی است.

ماموریت‌های متعد نیاز به انواع مختلف لباس فضایی دارند، و ناسا مشغول کار بر روی 3 نوع برنامه لباس فضایی برای تجهیز فضانوردان در آینده است؛ یکی برای ماموریت‌های ISS، یکی برای ماموریت پایگاه ماه، و دیگری برای ماموریت بالقوه مریخ. لباس‌های ISS باید در جاذبه صفر کار کنند، در حالی که نسخه‌ی مریخی آن باید یک اتمسفر خشن و نسخه‌ی زمینی سطح ناهموار و سخت را تحمل کند. ناسا سخت مشغول کار بر روی توسعه‌ی آن‌ها است، اما زمان به سرعت رو به اتمام است، مخصوصا اگر بخواهند ابتدا آن‌ها را روی ISS آزمایش کنند.

لباس‌های فعلی مشکلاتی نیز دارند که به همین دلیل جایگزینی آن‌ها بسیار ضروری است: این لباس‌ها که می‌توانند باعث خستگی دست و صدمات شوند، قادر به حمل آب و غذای کافی برای پیاده‌روی طولانی نیستند، به اندازه کافی انعطاف‌پذیر نبوده و در اندازه‌های بزرگ موجود نیستند که مناسب سایز تمامی فضانوردان باشند.

بلندپروازی‌های مارس وان

براساس پروژه‌ی مارس وان در ابتدا قرار بود اولین گروه از شهروندان آینده مریخ در سال 2023 بر سطح مریخ فرود آیند. در طول چند سال بعد چندین بار این تاریخ تغییر کرده است و حالا مدیران پروژه وعده سال 2027 را می‌دهند. 4 فضانورد بعد از فرود باید کار تکمیل بناهایی که قبلا به‌طور خودکار و پیش‌ساخته به مریخ رفته است را کامل کنند و 2 سال بعد دومین گروه به مریخ خواهند رسید.

در نتیجه هر دو سال یک بار انسان‌هایی بدون امید به بازگشت به مریخ می‌روند تا آنجا را مسکونی کنند. یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی این ماموریت مسایل روان‌‌شناختی سفر انسان به مریخ است. اقامت طولانی در فضا و در محیطی بسته و در حالیکه تنها با افراد محدودی باید سرو کار داشته باشید و البته تحت تاثیر شرایط ناشناخته‌‌ای مانند تابش‌‌های کیهانی هستید که به هر حال ممکن است بر روی سلامت شما تاثیر بگذارد.

به لطف تلاش شرکت‌هایی چون اسپیس ایکس و بلو اوریجین، ایده‌ی مسافرت به فضا برای اشخاص عادی در حال محقق شدن است؛ در همین رابطه خبری از ساخت یک مرکز به نام Blue Abyss برای آموزش توریست ‌های فضایی، منتشر شده است.

با فراهم شدن امکان سفر به خارج از جو زمین برای تمامی علاقه‌مندان، نیازهای جدیدی چون فراگیری آموزش‌های لازم برای تحمل شرایط سخت در فضا به وجود آمده است. بریتانیا هم با در نظر گرفتن این نیاز قصد دارد که Blue Abyss ، اولین مرکز آموزش فضانوردی تجاری را تا سال 2019، افتتاح کند.

ساخت مرکز Blue Abyss که شامل امکاناتی مختلف جهت آماده‌سازی اشخاص حقیقی و حقوقی برای سفر به فضا می‌شود، حدودا 150 میلیون دلار هزینه خواهد داشت؛ بخش سانتریفیوژ این مرکز قادر است شتاب‌ گرانش محسوس در فضا را شبیه‌سازی کند و پروازهای پارابولیک یا گرانش صفر در نظر گرفته شده هم بی‌وزنی موجود در خارج از جو زمین را بازسازی می‌کنند. همچنین، متخصصان فیزیولوژی با حضور در مراحل آموزش از سلامت افراد و انجام درست تمرینات مطمئن می‌شوند و داوطلبان را از تاثیرات شرایط محیطی فضا بر روی بدن انسان، مطلع می‌کنند.

از طرف دیگر، یکی از بزرگ‌ترین استخرهای جهان با عمق 50 متر در Blue Abyss ساخته خواهد شد که با فراهم بودن امکان تغییر شرایط موجود در آن، کمپانی‌های سازنده‌ی وسایل اکتشافات اقیانوسی و سایر شرکت‌ها فعال در حوزه‌های مرتبط قادر خواهند بود تجهیزات خود را در عمق و فشار مطلوب آزمایش کرده و اشخاص هم می‌توانند خود را برای شرایط دشوار موجود در فضا یا روی زمین، آماده کنند.

پروژه‌ Blue Abyss بخش کوچکی از سیاست‌گذاری‌های بریتانیا برای تسلط بر روی صنعت مسافرت به فضاست؛ این کشور انتظار دارد تا سال 2030 سهم خود در را در فعالیت‌های اقتصادی مرتبط با فضانوردی در سراسر جهان، از 6.5 درصد به 10 درصد ارتقا دهد.

علاوه بر انتشار خبر ساخت مرکز آموزشی Blue Abyss ، بریتانیا لایحه‌ی جدیدی به نام «لایحه صنعت فضایی» که شامل برنامه‌هایی برای ساخت موشک و هواپیماهای فضایی به همراه احداث مراکز پرتاب ماهواره به فضا می‌شود را پیشنهاد کرده است.

لایحه تنظیم‌شده با مشخص کردن رویه‌ای قضایی برای وضع قوانین و مقررات در مورد مسافرت به خارج از جو سیاره، بشریت را برای گردشگری فضایی آماده خواهد کرد. کشورهای دیگر هم قادر خواهند بود که با استفاده از این لایحه، چهارچوب مشخصی برای قانون‌گذاری در این زمینه داشته باشند. بدیهی است که برای ورود به عصر مسافرت تجاری به فضا، ملت‌ها نیازمند وضع قوانین و مقرراتی مشخص در رابطه با شرایط جدید هستند.

به طور کلی، تلاش‌های بریتانیا تأثیرات احتمالیِ قابل توجهی را بر شرایط مسافرت‌های فضایی در سراسر جهان خواهد داشت. با وجود فعالیت‌های شرکت‌هایی چون اسپیس ایکس، بلو اوریجین و کمپانی‌های مشابه در ارتباط با فراهم کردن دسترسی به فضا برای عموم مردم، مسافران باید با گذراندن تمرینات مشخص در مراکزی مثل Blue Abyss خود را برای تجربیات جدید آماده کنند.

داشتن قمر برای هشت سیاره منظومه شمسی چیز عجیبی نیست و به جز عطارد و زهره، هرکدام دارای یک یا چندین قمر هستند. اما اکنون داشتن قمر برای سیارات کوتوله نیز دیگر پدیده نادری نیست.سومین سیاره کوتوله بزرگ در منظومه خورشیدی ما به نام 2007OR10 قطری در حدود 1540 کیلومتر دارد. سه تلسکوپ ناسا وجود قمر برای این سیاره کوتوله را تایید کرده‌اند. به این صورت می‌توان گفت که هر سیاره کوتوله با قطر بیش از هزار کیلومتر، به احتمال زیاد دارای قمر نیز هست.ستاره‌شناسان زمانی به این فکر افتادند که 2007OR10 ممکن است قمر داشته باشد که تصاویر تلسکوپ کپلر نشان دادند، سرعت چرخش این سیاره کوتوله به طور غیر عادی بسیار کم است. معمولا اجرام موجود در کمربند کوییپر، در کمتر از 24 ساعت یک بار به دور خودشان می‌چرخند. اما 45 ساعت طول می‌کشد تا این سیاره کوتوله، یک بار به دور خودش چرخش کند. به همین دلیل، ستاره‌شناسان احتمال دادند تا اثرات گرانشی یک قمر برای این سیاره، چرخش آن را تا این اندازه کند می‌کند.

برای اطمینان از وجود چنین قمری، ستاره‌شناسان به جستجو در میان تصاویر هابل پرداختند. در دو تصویر هابل که در سال‌های 2009 و 2010 از این سیاره کوتوله گرفته شده بود، قمر آن مشخص بود. به دلیل آنکه این قمر فوق‌العاده کم‌نور است، محققان پیشین پی به وجود آن نبرده بودند. برای تخمین اندازه این قمر، از تصاویر گرمایی تلسکوپ هرشل استفاده شد و قطری در حدود 240 تا 400 کیلومتر برای آن تخمین زده شد.مشاهده تصاویر تلسکوپ هابل، این اطمینان را به ما می‌دهد که این دو جرم، از نظر گرانشی به هم وابسته هستند. اما از آنجایی که نوع مدار این قمر به دور سیاره 2007OR10 را نمی‌دانیم، در مورد علت کاهش سرعت چرخشی سیاره نیز نمی‌توان اظهار نظر درستی کرد.موضوع مهم‌تر، این است که می‌دانیم تقریبا تمامی سیارات کوتوله بزرگ ، دارای قمر هستند. سال گذشته نیز برای سیاره کوتوله Makemake قمری کشف شده بود. تا کنون تنها سیاره کوتوله سدنا است که ظاهرا قمری ندارد. چنین کشف‌هایی، راهی برای درک بهتر چگونگی شکل‌گیری این سیارات، در اختیار ما می‌گذارد. احتمال دارد این قمرها، در نتیجه برخوردهایی در ابتدای پیدایش منظومه شمسی، شکل گرفته باشند. چرا که اگر چنین
برخوردهایی بسیار متداول بوده، ایجاد اینگونه قمرهایی نیز کار آسانی بوده است.منبع:gadgetnews

به گفته دکتر محسن بهرامی، رییس سازمان فضایی ایران، ماهواره مصباح هزینه زیادی برای بازبینی و پرتاب دارد که به همین دلیل به موزه فناوری فضایی انتقال پیدا می‌کند. وی اذعان داشت به دلیل اینکه زمانی طولانی از زمان ساخت این ماهواره سپری‌شده است، بازبینی و پرتاب آن هزینه بسیار سنگینی در بر خواهد داشت.

بهرامی خاطرنشان کرد این ماهواره علی رقم اینکه به لحاظ فنی و سیستمی وضعیت بسیار خوبی دارد ولی به دلیل مشکلاتی در حوزه بین‌الملل، این ماهواره از رده خارج خواهد شد. وی همچنین افزود تصمیماتی در ایجاد و راه‌اندازی موزه فضایی اتخاذ شده است که طبق آن، این ماهواره به آنجا منتقل خواهد شد. البته تصمیم به انتقال ماهواره به موزه فضایی تصمیمی قطعی نیست ولی نزدیک‌ترین تصمیم به عدم پرتاب آن می‌باشد.

در حال حاضر ماهواره‌های “دوستی” و “پیام” از دانشگاه‌های “شریف” و “امیر کبیر” آماده پرتاب می‌باشند. لازم به ذکر است ماهواره “مصباح” با هزینه‌ای بالغ بر ۱۰ میلیارد تومان ساخته شده است. موافقت‌نامه آن در سال ۱۳۷۶ به امضا رسید و نمونه آزمایشگاهی آن بین سال‌های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۰ ساخته شد. در ساخت این ماهواره یک شرکت ایتالیایی با همکاری نیروهایی داخلی شرکت داشته‌اند.

ماهواره “مصباح” ماهواره‌ای مخابراتی است که ابعاد آن ۵۰ در ۵۰ در ۷۰ سانتی متر و وزنی معادل ۷۵ کیلوگرم دارد. طبق گفته های مسئولین این ماهواره قرار بود اوایل مهر سال ۸۴ توسطیک موشک روسی و در ایستگاه فضای روسیه پرتاب شود که طرف‌های خارجی به تعهدات خود عمل نکردند و شرکت ایتالیایی هم به بهانه تحریم‌ها، موشک را به ایران تحویل نداد.

با نگاهی به آسمان شب می‌توان یک خلاء کاملا سیاه را مشاهده کرد که مملو از ستارگان چشمک‌زن است. دانشمندان در سرشماری جدید خود با بیش از یک تریلیون کهکشان در اعماق فضا روبرو شده‌اند که تعداد کهکشان‌های شناخته‌شده را حداقل ۱۰ برابر افزایش می‌دهند.

به گزارش کلیک، این نتایج از کاربردهای واضحی برای درک انسان از شکل‌گیری کهکشان برخوردار است، اما همچنین به حل یک پارادوکس باستانی نجومی کمک می‌کند: چرا آسمان شب سیاه است؟

یکی از بنیادی‌ترین پرسش‌های نجوم این است که چه تعداد کهکشان در کیهان وجود دارد. پیش از این ستاره‌شناسان تصور می‌کردند که جهان قابل مشاهده حاوی حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیارد کهکشان است.

اکنون تیمی بین‌المللی از ستارشناسان با استفاده از تصاویر فضای عمیق و سایر داده‌های تلسکوپ فضایی هابل، یک نقشه سه‌بعدی از جهان شناخته‌شده طراحی کردند که این میزان را حداقل ۱۰ برابر افزایش داده است.

آن‌ها بطور خاص بر تصاویر میدان عمیق هابل تکیه داشتند که دورترین کهکشان‌های قابل مشاهده توسط یک تلسکوپ را آشکار می‌کنند. علاوه بر آن، از مدل‌های ریاضیاتی جدید برای تعیین محل کهکشان‌هایی که با نسل کنونی تلسکوپ‌ها قابل رصد نیستند، استفاده شد.

ستاره‌شناسان در این تحقیق به بررسی بخش‌هایی از جهان در فاصله ۱۳ میلیارد سال نوری پرداختند. رصد از چنین فاصله‌ای به محققان اجازه داد تا تصاویر فوری جزئی از تکامل جهان را در ۱۳ میلیارد سال قبل و کمتر از ۱۰۰ میلیون سال پس از بیگ‌بنگ (انفجار بزرگ) مشاهده کنند.

آن‌ها دریافتند که جهان اولیه حاوی کهکشان‌های بیشتری نسبت به حال حاضر بوده است که بسیاری از آن‌ها، کهکشان‌های کوتوله و کم‌نور با جرم مشابه کهکشان‌های ماهواره‌ای اطراف راه شیری بودند.

این یافته‌ها، شواهد محکمی از بروز یک تکامل چشمگیر در کل تاریخ جهان است که طی آن،‌ کهکشان‌ها با هم ادغام شده و تعداد کلی را بطور چشمگیری کاهش داده‌اند.

کاهش تعداد کهکشان‌ها با گذشت زمان همچنین به راه‌حلی برای «پارادوکس اولبرس» در مورد سیاه بودن آسمان شب منجر شده است. محققان به این نتیجه رسیدند که چنان تعداد فراوانی از کهکشان در جهان وجود دارد که در اصل، هر گوشه‌ای از جهان حاوی بخشی از یک کهکشان است. اما بیشتر این کهکشان‌ها برای چشم انسان و حتی تلسکوپ‌های مدرن به خاطر عواملی از جمله انتقال سرخ نور، ماهیت دینامیکی جهان و جذب نور توسط گاز و غبار میان کهکشانی قابل مشاهده نیستند و باعث شده آسمان شب تا حد زیادی تیره بماند.

یافته‌های این تحقیق در مجله Astrophysical منتشر شده است.

تلسکوپ شمالی رصدخانه ناسا که در منطقه هاوایی قرار دارد تصاویری خیره‌کننده از سیاره مشتری رصد کرده که در آن شاهد ذرات مه مانندی بر روی سطح وسیعی از این سیاره هستیم.

فضاپیما جونو مدت‌ها است به دور سیاره مشتری می‌چرخد. تلسکوپ Gemini تصاویری با وضوح بالا برای کمک به کشف این سیاره غول‌پیکر به فضاپیما جونو ارائه داده. گلن اورتون پژوهشگر اصلی تحقیقات اپتیکی تلسکوپ Gemini در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا ایالات متحده آمریکا در این باره می‌گوید: ستاره‌شناسان و محققان علم نجوم با استفاده از تلسکوپ شمالی Gemini در منطقه هاوایی به گنجینه‌ای از وقایع جالب در مورد جو سیاره مشتری دسترسی پیدا کرده‌اند.

علاوه بر تصاویری که با استفاده از اپتیک تطبیقی گرفته شده است، مایکل وونگ از دانشگاه برکلی کالیفرنیا در ایالات متحده از یک فیلتر با طول موج طولانی بر روی تلسکوپ استفاده کرده تا به مشاهده کدورت ابر بر روی سیاره غول‌پیکر مشتری بپردازد. مایکل وونگ می‌گوید این مشاهدات جریان‌های عمودی را ردیابی می‌کند که به هیچ وجه نمی‌توان آن‌ها را اندازه‌گیری کرد. این جریان‌های عمودی عبارتند از: روشنایی آب و هوا و گردش کلی در جو مشتری. تصویر زیر سیاره مشتری را نشان می‌دهد که توسط یک تلسکوپ قدرتمند مجهز به فیلتر مادون قرمز حساس به درجه حرارت گرفته شده است. این مشاهده در تاریخ ۱۴ ژانویه سال ۲۰۱۷ با استفاده از تلسکوپ سوبارو در هاوایی انجام شده است.

شرکت اسپیس ایکس روز جمعه یک موشک فالکون ۹ را با موفقیت به مدار فرستاد تا ماموریت BulgariaSat-1 خود را آغاز کند. این موشک قبلا طی ماموریت دیگری استفاده شده و به زمین بازگشته بود.

 در این پرتاب از همان موتور تقویت کننده یک مرحله ای استفاده شد که برای اولین بار در ماه ژانویه امسال طی ماموریت Iridium Communications به کار گرفته شده بود. فالکون ۹ پس از انجام موفقیت این ماموریت به زمین بازگشت و موتور یک مرحله ای آن بازیابی و ترمیم شد.

ماموریت روز جمعه این موشک قرار دادن اولین ماهواره مخابراتی بلژیک در مدار زمین ثابت بود. این ماهواره ضمن برقراری و گسترش شبکه های ارتباطی می تواند به پخش سیگنال های HDTV برای مشتریان این نوع تلویزیون در بخش هایی از اروپا اقدام کند. شرکت آمریکایی SSL وظیفه ساخت این ماهواره را بر عهده داشته است.

این موشک پس از پایان ماموریت خود، با موفقیت در کشتی بدون سرنشین اسپیس ایکس در اقیانوس اطلس فرود آمد. در حقیقت این اولین موشک اسپیس ایکس است که توانسته با موفقیت در دو کشتی مخصوص فرود این شرکت به زمین بنشیند. همچنین به دلیل شرایط خاص پرتاب، بازگشت و نشستن این موشک به زمین را می توان یکی از دشوار ترین فرود های موفق اسپیس ایکس تا به امروز دانست.

پیش از شروع عملیات، ایلان ماسک، بنیانگذار و مدیر عامل اسپیس ایکس، در توییتر خود هشدار داده بود که این موشک فالکون ۹ به دلیل گرمای زیاد هوا در هنگام بازگشت به زمین متحمل بالاترین فشار ثبت شده تا به امروز خواهد شد و احتمال بازیابی موفقیت آمیز آن برای استفاده در دفعات بعد بسیار کم است. در واقع ماسک گفته بود که به احتمال فراوان موشک به سلامت باز نمی گردد.

پرتاب انجام شده از پایگاه فضایی Pad 39A کندی، دومین مرتبه ای محسوب می شود که یک موشک مداری دو بار مورد استفاده قرار می گیرد. اولین بار اسپیس ایکس در ماه مارس از یک موشک فالکون ۹ بازیابی شده با موفقیت استفاده کرد.

ماموریت اصلی این موشک نیز با موفقیت انجام شد و اسپیس ایکس ماهواره BulgariaSat-1 را طبق برنامه در مدار زمین ثابت قرار داد. ماموریت بعدی این شرکت Iridium-2 خواهد بود که در روز شنبه ۲۵ ژوئن انجام می شود.